Wat als?

Sinds dat ik zwanger ben, schieten de ‘wat als-vragen’ als paddenstoelen uit de grond. In het begin vroeg ik me af of de zwangerschap wel vitaal was, zoals je kon lezen in mijn blog Onzekerheid. De laatste tijd zijn het andere ‘wat als-vragen’die in gedachten zorgen voor lange dialogen.

Wat als de 20-wekenecho niet goed is? Dan ben je in ieder geval voorbereid. Wat als de bevalling niet goed gaat? Dan staan er professionals om je heen die snel kunnen schakelen. Wat als dit kindje weer reflux heeft? Dan zit je zeker weten eerder bij de juiste kinderarts omdat je je niet nog een keer van het kastje naar de muur laat sturen. Wat als ik het niet aankan, een derde kindje?

…

Bij zo’n vraag valt zelfs m’n verdedigingsmechanisme met een schuddend hoofd en een zucht stil.

‘Ik zie veel vrouwen in de praktijk die zich bij het krijgen van een derde kindje meer zorgen maken,’ zegt een verloskundige. ‘Alsof er dan een soort statistiek gaat gelden. “Want ja, ik heb al twee gezonde kinderen, dan moet er met de derde toch bijna wel wat zijn?”, hoor ik vrouwen dan weleens zeggen.’

Als een boer met kiespijn lach ik erom. Ik herken zo goed wat ze zegt. Ik denk het zelf ook soms. En nee, dat slaat natuurlijk helemaal nergens op. Want er bestaat altijd een kleine kans dat er met een kindje wat is. Ik weet nu nog niet hoe intensief het straks zal zijn. En ook niet hoe ik daarop reageer.

De volgende ochtend sta ik mij na een nacht piekeren voor de spiegel aan te kleden. Het hebben van al deze gedachten en interne dialogen maakt voor mij in ieder geval een ding duidelijk: er komt een nieuw seizoen aan. En dat baseer ik niet op de wallen die ik in de spiegel zie. Er komt een seizoen aan waarin nog niks duidelijk is, maar waarvoor focus nu al belangrijk is. Waar wil ik me op focussen?

Ik kleed me verder aan en pak zonder nadenken een armband vanaf de wastafel. Ik richt mijn blik op het armbandje dat ik probeer vast te krijgen. Op dat moment lees ik een zin van een welbekend gebed dat op mijn armbandje staat:

‘Give us this day our daily bread.’

BAM.

Ik lees het hele Onze Vader in het Engels verder op mijn armbandje. De woorden branden bijna in mijn ogen, zo duidelijk komen ze binnen. “Zoek eerst mijn Koninkrijk Daniëlle, de rest zal je gegeven worden. Maak je niet druk over de dag van morgen, de dag van vandaag heeft al genoeg aan zichzelf en ook vandaag zal ik voor je zorgen,” klinkt het vervolgens in mijn hoofd.

Ik zucht en kijk dankbaar omhoog. Thank You Lord, spreek ik hardop uit. Hij heeft gelijk. Ik moet stoppen met mezelf zo druk maken over al die dingen die niet aan de orde zijn, en waarvan ik ook niet weet of ze aan de orde komen. Het is tijd om oog te hebben voor dat wat vandaag is en te beginnen met genieten van het nu. Makkelijker gezegd dan gedaan, maar dat is met alles wat onmogelijk lijkt.

Het Onze Vader en de bijbeltekst ‘zoek eerst het Koninkrijk van God’ vind je hier in Mattheus 6 vanaf vers 9. Vanaf nu pak ik dat bijbelgedeelte er steeds bij als er zorgen in mijn hoofd ontstaan, zodat ik kan focussen op wat God zegt over piekeren en zorgen maken en rust kan vinden bij Hem. Doe je mee? Ben benieuwd wat het met je gaat doen!