Bidden voor het slapengaan

Het is avond en ik breng mijn dochter naar bed. Ik schuif de gordijnen dicht en zet een zacht lampje aan. We lezen ‘Draakje Vurig’ en zoeken plaatjes in het Zoekboek. Ik vertel Fenne de planning van morgen en ze wordt rustig. Aan haar ademhaling merk ik dat ze er klaar voor is om de dag los te laten. Het is tijd om te gaan slapen. ‘Eerst nog even bidden’, zeg ik tegen Fenne. ‘Waar ben je eigenlijk dankbaar voor vandaag?’ 

‘Uhm… voor de regen die de planten laat groeien en de bloemen die bloeien’, zegt ze. ‘Mooi’, zeg ik, ‘maar dat zeg je elke dag’. Ze lacht ondeugend. ‘Wat vond je vandaag fijn?’ Fenne denkt even na: ‘De regenboog en dat ik een ijsje mocht eten. En wil je bidden dat mijn teen geen pijn meer doet?’ We sluiten onze ogen en vouwen onze handen. 

Ik vind dit altijd zo’n fijn moment. In alle rust en vrede praten we met God over wat Fenne vandaag heeft gedaan en waar ze dankbaar voor is. We bidden voor Fennes teen en ik vraag een zegen over de nacht. Ik blijf bij haar tot ze slaapt, dus ga na het gebed op de rand van haar bed zitten. Ze geeft me dan een knuffel, draait nog een paar keer heen en weer en vindt meestal snel de rust om te gaan slapen. 

Het bidden stopt daar voor mij niet. Fluisterend gaat dit gebed over mijn lippen: ‘Heer, wilt U Fenne zegenen en ons helpen om haar te laten opgroeien naar Uw beeld, zoals zij vanaf dag 1 bedoeld is?’ Niet iets wat ik voor het eerst vraag, vandaag. Maar het raakt me. 

De laatste maanden ben ik veel bezig met wat er in mijn familie speelt. Door het overlijden van mijn halfbroer en mijn oma zijn veel familiedynamieken weer duidelijk zichtbaar. Is oude pijn gevoeld, worden dingen uitgesproken. Fenne groeit nu op in een fijn en veilig gezin. Maar mijn moeder en biologische vader hebben dat niet altijd zo ervaren. En dat heeft impact gehad op hun levens. Mijn ouders scheidden toen ik 2 was en tot mijn negende was mijn moeder alleen met drie kinderen. Toen ik ouder werd, merkte ik pas hoeveel impact dit op mij heeft gehad, hoewel ik een lieve stiefvader heb die al vanaf mijn negende in mijn leven is. Ik heb daardoor soms gewoon geen idee of ik het nu wel goed doe met onze kinderen. 

‘Daniëlle, ik doe dat ook voor jou’, hoor ik God vandaag spreken in mijn hart. ‘Ik zorg er ook voor dat jij groeit zoals ik jou vanaf je eerste dag bedoeld heb.’ 

Het is zo waar, ook al zie ik dat niet altijd. Het herstelproces waar ik doorheen ben gegaan, de mensen die Hij om me heen plaatst, de kansen die ik krijg en de man met wie ik getrouwd ben. Het zijn allemaal tekenen van Zijn trouw. Het voelt soms alleen alsof het gebed voor mezelf in een andere wereld is dan de wereld van mijn kinderen. Dat ik er zelf nog heel hard voor moet werken omdat ik het anders misschien verknal. Maar ik hoef niet bang te zijn dat ik het niet goed doe, want God is allang bezig om mij van binnenuit te veranderen. En Hij maakt af wat Zijn hand begonnen is. Amen. 

Daniëlle Koudijs

| Oprichtster van Power to the Mama’s | Moeder van twee jongens en een meisje | Getrouwd met Jos | Liefhebber van goede (Italiaanse) wijn | Missionaire ondernemer | Houdt van kleinkunst, schrijven, creëren en aanbidden |