Dagboek van een twijfelkont: fulltime moederschap of blijven werken? 

‘Goedemiddag Marga, ik wil je graag laten weten dat we erg enthousiast zijn na ons gesprek van zojuist. We willen je graag een baan aanbieden.’

Na de geboorte van ons tweede kindje overviel het me dat het zorgen voor de kinderen, het huishouden en al het geregel zo veel tijd nam. Ik stopte met werken om me volledig op ons gezin te kunnen richten. Maar eerlijk is eerlijk, ik vond het uiteindelijk ook pittig om alleen maar thuis te zijn, Voor mijn gevoel had ik veel minder contact met mensen. Drie jaar hield ik het vol. Toen waren de kinderen wat groter en zelfstandiger en ging ik op zoek naar een extra invulling van mijn dagelijks leven. 

Toen ik eenmaal de stap had genomen om te gaan solliciteren, kwam de uitdaging van werk sneller dan verwacht. Ik kreeg de uitnodigende woorden te horen waar ik mijn blog mee begon. Ik ging in gesprek met mijn potentiële nieuwe werkgever en bleef bidden dat dit de juiste keuze zou zijn. Stuk voor stuk werden deuren geopend en voelde ik: het is goed. 

Toen kwam de schok: ik bleek zwanger van ons derde kindje. Ik dacht dat ik klaar was voor een nieuwe fase in het leven, dacht dat ons gezin compleet was en toch gaf God ons nog zo’n prachtig geschenk. 

Na deze zwangerschap wilde ik het moederschap blijven combineren met een baan, want ik wist dat dat zou me goed doen. Dat ik meer in contact wilden blijven met mensen en verder groeien en bloeien in mijn werk. Toch kwam opnieuw de twijfel. Ik werd heen en weer geslingerd tussen werken of nogmaals stoppen. Gelukkig vielen opnieuw puzzelstukjes op zijn plek. Ik vond een baan van twee dagen. Dat kwam de balans tussen werk en privé ten goede. Ik geniet volop; het werk is uitdagend, de collega’s zijn fijn en de sfeer is goed. 

Wat ik dan niet zo goed begrijp van mezelf, is dat ik soms toch nog twijfel. Mijn gedachten schieten heen en weer. Is dit wel wat God wil? Wil Hij niet gewoon dat ik toch even stop om voor de kinderen te zorgen? Soms word ik gek van mijn gedachten. Inmiddels is de jongste een jaar, maar ik ben er nog steeds niet uit. Ik denk dat ik het gewoon graag goed wil doen. Ik wil doen waar ik blij van word, maar ook rust creëren in mijn gezin. Ik wil een leuke moeder zijn, er zijn voor de kinderen. 

Maar het belangrijkste is nog wel dat ik zo graag wil doen wat God wil in mijn leven. Vaak vind ik het moeilijk om Zijn stem te verstaan, te midden van al mijn gedachten die over elkaar heen buitelen. Dus kies ik ervoor om advies te vragen aan mensen, met ervaring, uit onze kerk. En kies ik ervoor om door te zetten. Ik blijf werken waar ik werk, blijf met mensen hierover spreken en ik blijf bidden, dat is tenslotte wat doorzetten voor mij betekent. 

Ik gun mezelf de tijd om te ontdekken welke stappen gezegend worden en welke stappen ik niet hoef te zetten. Ik zoek naar de plek waar ik Hem het beste kan dienen. En ik bid dat Hij de twijfelkont die ik ben tot rust wil brengen. Duurt het een week, een maand of zelfs een jaar? Wie weet. Stap voor stap leer ik mijn gepieker in Zijn handen te leggen. God overziet mijn leven. Ik kan alleen maar doorgaan in het vertrouwen dat Hij het juiste met mij voorheeft en zal voorzien. Zonder twijfel. 

Marga Feith

Ik ben Marga, 36 jaar en getrouwd met Reinier. We zijn de trotse ouders van Jesse (7), Esther (4) en Judah (5mnd).  Ik geniet van mijn taak als mama maar ook van mijn werk als medisch secretaresse bij een fysiopraktijk voor 2 dagen. Om tot rust te komen loop ik graag in de duinen of door de bollenstreek maar ook met het koken van een lekkere maaltijd doe je me een groot plezier.