Ontgroeid

Zeven jaar geleden staarde ik gedachteloos naar een foto op de muur met mijn drie meiden erop. Mijn man nam het kiekje op vakantie, tussen de madeliefjes in de heuvels van de Duitse Eifel. We hadden het beeld op hout laten afdrukken en opgehangen. Ik herinner me dat dat niet zonder slag of stoot was gegaan. We kregen er extra gaten bij in de muur, want de boormachine deed niet wat wij wilden. Terwijl ik toen, zeven jaar geleden, naar die afbeelding aan het staren was, vormde zich een verhaal in mijn hoofd dat ik even later typte in de notities van mijn telefoon en in een vlaag van impulsiviteit als blog naar Daniëlle stuurde.

Daarmee begon mijn verhaal bij Power to the Mama’s. Zonder enige vorm van schrijfervaring leerde ik, ging er ook wel eens iets mis in mijn schrijfsels, werd ik enthousiast en twijfelde ik of ik dit wel kon. Ik deelde over huilbaby’s en de zware impact die het heeft om een kindje te hebben dat uren achtereen huilt. Ik schreef met enige schroom over ons ‘verrassingscadeau’ dat bijna drie jaar geleden onverwacht ons leven binnenkwam (de onverwachte zwangerschap van onze jongste dochter) en waarvan ik in het begin geen idee had hoe ik dat zou vinden en in hemelsnaam moest bolwerken. Ik schreef over manoeuvreren en balanceren tussen tieners en peuters, werk en huishouden en te veel willen in te weinig tijd.

Maar in al die jaren leerde ik met vallen en opstaan vooral één ding en heb ik die lessen met jou proberen te delen: ik heb iedere dag Gods genadige Power nodig. Kracht voor de dagelijkse sleur, blijdschap na een nacht vol slaapgebrek, en troost op een zwart en mistig moment. Het is dan ook altijd mijn verlangen geweest om van die kracht en ondoorgrondelijke genade te mogen getuigen.

Inmiddels heeft de foto op de muur plaatsgemaakt voor een set hexagons met huppelende gezinsleden op de hei, waarbij ook onze jongste van de partij is. Ons gezin is gegroeid: die schattige meisjes tussen de madeliefjes zijn inmiddels tieners met een leven vol vriendinnen, huiswerk en een eigen mening. Ik ben ouder geworden en heb me ontwikkeld. Ik voel letterlijk dat ik dit platform ontgroeid ben, doordat mijn kinderen ouder worden. Daarnaast mocht ik afgelopen winter langzaam los gaan laten, doordat God andere dingen op mijn pad bracht waar ik tot zegen mag zijn. 

Een bloem kan slechts op één plek bloeien. Het is daarom tijd om deze vertrouwde oase gedag te zeggen met het vertrouwen dat Hij mij in het frisse groene gras ook goed kan gebruiken.

Esther Houwink

Mama van vier dochters | Docent in het Mbo | Oog voor detail en georganiseerd | Houdt van zingen en een goed gesprek | Mét koffie en wat lekkers