-
01 feb 2024
-
Blogs, Gezin, Zorgen voor elkaar
-
door Marga Feith
-
0 comment
Farewell Martha, hello Maria
Het is vrijdagavond als we terug naar huis rijden van een farewell party. Mijn oudste zoon geeft aan dat hij buikpijn heeft en zegt nog voor we op de helft zijn dat hij nu echt moet spugen. Nog geen minuut later zit het vuilniszakje op zijn schoot vol en belandt de rest op zijn kleding en achterbank. Bij thuiskomst volgt er nog meer, tot hij na twee keer douchen uitgeput in slaap valt.
De zaterdag volgt en is een rustige en ontspannen dag zonder lichamelijke klachten van zijn kant. Tot de avond gaat het goed, maar eenmaal in bed maakt hij toch weer dankbaar gebruik van de bak die ik daar had neergezet. We verschonen opnieuw zijn bed en iedereen gaat slapen.
Gelukkig is op zondag nog steeds bij iedereen alle maaginhoud waar die hoort en ‘s avonds eten we gezellig met z’n allen aan tafel. Net als ik denk dat dit buikvirusje maar bij één kind is gebleven, zegt manlief last te hebben van zijn buik. Hij wordt met de minuut bleker en ja hoor, ook hij mag het virus omarmen. Later op de avond is ook mijn dochter de pineut. Na een nacht zonder slaap ben ik blij als het maandagochtend is. Ik meld iedereen een dag ziek, zeg mijn verplichtingen af en verschoon opnieuw alle bedden.
Terwijl ik met het zoveelste bed bezig ben, ik mijn dochter net onder de douche heb gezet en mijn man in bed ligt te slapen, wordt het me te veel. Ik ben het hele weekend in touw en ben kapot. Ik blijf maar schoonmaken en zorgen dat iedereen het goed heeft.
Terwijl ik probeer weer tot actie over te gaan, hoor ik ineens een liedje in mijn hoofd:
Martha, Martha,
leg je bezem neer
Ik zak op de grond en ga zitten naast het bed waar ik net schone lakens op leg. Ik kan het niet zelf en ik kan het al zeker niet alleen vandaag, ik heb hulp nodig. Ik weet dat niemand hier iets aan kan doen dus ik heb hulp nodig van de Enige die mij de kracht kan geven. ‘God, help me vandaag om geduldig te blijven, mijn gezin te dienen en door te gaan met energie die ze verdienen’. Ik word even kort Maria in plaats van Martha en de rest van de dag ervaar ik de hulp van God.
Waarom zoek ik toch niet eerst Zijn hulp voor ik ga klagen? Ik neem me voor dit vaker te doen, de last is er niet meteen minder door, maar ik ervaar wel steun! Soms moet ik Martha even farewell zeggen, even zijn zoals Maria en het beste verkiezen door aan Jezus’ voeten te gaan zitten. Kan ik daarna weer doorgaan als Martha. Farewell is tenslotte niet ‘tot nooit’, maar juist tot ziens!
De nieuwste blogs
-
apr 25, 2024Blogs, Geloof
Ontgroeid
door Esther HouwinkZeven jaar geleden staarde ik gedachteloos naar een foto op de muur met mijn drie (…)
Lees meer -
apr 22, 2024Gezin, Opvoeding
Loslaten, vasthouden
door Joanneke WiersmaAlles zit eronder. Voeten zo zwart als roet. Groene vegen op het gezicht. En hun (…)
Lees meer -
apr 18, 2024Blogs, Moederschap, Puber
Baby met okselhaar
door Vera Bijma‘Ik wil niet mee. Die kerk is vast stom’, roept mijn bijna 11-jarige zoon als we (…)
Lees meer
Ik ben Marga, 36 jaar en getrouwd met Reinier. We zijn de trotse ouders van Jesse (7), Esther (4) en Judah (5mnd). Ik geniet van mijn taak als mama maar ook van mijn werk als medisch secretaresse bij een fysiopraktijk voor 2 dagen. Om tot rust te komen loop ik graag in de duinen of door de bollenstreek maar ook met het koken van een lekkere maaltijd doe je me een groot plezier.