Gelukkiger
“Oh wat gaaf! Gefeliciteerd lieverd!” Er volgt een omhelzing en een kus van mijn vriendin. Ik vind je best dapper,” zegt ze. “Je hebt met Jesse zoveel te stellen gehad. Ik had niet nog een derde verwacht.” Ik lach. Tot eind vorig jaar zag ik ons ook nog niet voor een derde kindje gaan. Maar eigenlijk wisten we kort na de geboorte van Jesse al dat ons gezin nog niet compleet was en dat het wachten was op het moment dat we nog een zwangerschap zouden aandurven.
‘Een derde? Tjonge, waar begin je aan!’ was een van de eerste reacties die ik eerder die week kreeg. En: ‘‘Zou je dat nou wel doen, nog eentje erbij?’
‘Poeh, je hebt je handen toch al vol genoeg aan die andere twee?’
Het schijnen overigens geen uitzonderlijke reacties te zijn, vertelden andere moeders mij. Bij de eerste is iedereen superblij, staan mensen springend voor je deur omdat het gelukt is om jezelf te vermenigvuldigen. Bij de tweede is iedereen blij ‘want dat is zo leuk ook voor de oudste’. Maar daarna wordt het bijna raar. Alsof meer dan twee kinderen willen opvoeden een act is voor in het rariteitenkabinet.
Ik ga ervanuit dat ik zeker het eerste jaar continu twee of vier handen te kort kom en regelmatig terugverlang naar de dagen dat ik nog geen kinderen had. Hoe ik op een leven met drie jonge kinderen ga reageren weet ik niet, maar wat ik inmiddels wel geleerd heb door de twee jongens die nu door mijn huis springen en door de anderhalf jaar dat Jesse continu ziek was, is om het leven bij de dag te leven. Plannen maken prima, maar rekening houden met het moeten aanpassen van diezelfde plannen is altijd het beste gebleken.
Ik maakte de keuze om te stoppen met werken op school en er meer voor mijn gezin te zijn totdat het met Jesse beter zou gaan. Ik ben flexibeler geworden. Iets langzamer gaan leven. En nu gaat het al maanden heel goed met Jesse en is er alweer een tijdje meer ruimte voor werk en andere dingen. Terwijl we daar als gezin ontzettend van genieten, borrelde ook het verlangen weer op. Het verlangen werd een wens en die wens komt nu (als alles goed gaat) uit. Eind van dit jaar komt er nog zo’n lijfje met tien vingertjes en tien teentjes en een ander karakter in ons huis wonen. Nee, ik heb werkelijk geen idee waar ik écht aan begin. Maar hoe het was zonder kinderen weet ik ook allang niet meer. Ik weet alleen dat ik met kinderen veel gelukkiger ben.
Dit blog is eerder gepubliceerd in juni 2018.
De nieuwste blogs
-
sep 05, 2024Relatie, Rust & BalansVasthouden vakantiebalans
‘Wat zullen we vanavond eten?’ Het is mijn man die dit aan mij vraagt terwijl we (…)
-
sep 03, 2024Gezin, OpvoedingMinder schreeuwen naar je kinderen: haaienmuziek helpt je!
“Luister nou potverdrie gewoon een keer naar me!” schreeuw ik naar mijn kinderen (…)
-
aug 26, 2024Geloof, GezinBouwen aan je gezinsmuren
Lees Nehemia 8:10-11 “Vandaag vieren we feest voor jullie Heer God. Wees dus niet (…)
| Oprichtster van Power to the Mama’s | Moeder van twee jongens en een meisje | Getrouwd met Jos | Liefhebber van goede (Italiaanse) wijn | Missionaire ondernemer | Houdt van kleinkunst, schrijven, creëren en aanbidden |
Ik weet niet hoe oud je andere 2 kids zijn. Maar ik vind het heerlijk mijn 3 schatten had er echt geen willen missen. Anja ik kreeg er 3 in 3.6jaar tijd. Het waren soms tropen weken maar heb genoten en nu zijn ze 4.5 6.5 en net 8 en is het heerlijk genieten met alle spel.omenten en onderlinge gesprekken.
Ook ik heb rare opmerkingen gekregen. De eerste is ge oren via icsi de andere 2 zijn cadeautjes. Maar kreeg de opmerking of het ongelukjes waren?! Of ik wist waar ik aan begon en dat ik ze niet kon blijven verzamelen! Gelukkig waren er ook mensen oprecht blij! Geniet van je zwangerschap en geniet van de andere 2 in huis.
Ik snap je gevoel heel goed. Ben nu zwanger van nr 3 en 4 en uitgerekend als m’n oudste 3 wordt.
Bij de eerste 2 kreeg ik al rare gezichten. En nu helemaal.
Terwijl ik me er op ingesteld heb dat ik even volledig op thuis gefocust ben. Er komt een tijd dat ik weer meer ruimte voor mezelf krijg.
Ik zie uit naar de dag dat ik kleertjes mag wegdoen
Ik heb er 3 en leef nog steeds maar geef toe dat t best pittig was en is. Ze zijn nu 9, 7 en morgen 4 Nu hoop ik op een rustiger periode, met meer tijd voor mezelf. Goede tip voor de tropenjaren: plan regelmatig een uitje voor jezelf: alleen nr de bieb, uit eten met een vriendin zonder kids, een schoonheidsbehandeling of een avondje/dagje/weekendje alleen met je vent. Dan is t best vol te houden.
Groetjes van een ervaringsmamma
Wauw: “Ik weet alleen dat ik met kinderen veel gelukkiger ben.” ! Ontroerend mooie afsluiter van dit stukje. En natuurlijk vooral: van harte gefeliciteerd!!