Logeren

Op jacht naar een ‘logeertas’. Dat waren mijn zoon en ik een tijdje geleden. Doordat het persoonsgebonden budget is geregeld, is het mogelijk dat hij één weekend in de maand ergens anders logeert. Om hem daarop voor te bereiden, gingen we dus een tas shoppen. En we slaagden. Trots liep hij ermee rond op zijn rug. Eerst om gewoon te proberen hoe het voelde, maar nu een paar weken later is het dan tijd voor zijn eerste weekendje weg. Nou ja, weekend… we beginnen met één nachtje om te kijken hoe het gaat. 

Onze zoon heeft ernaar uitgekeken. Het is spannend voor hem, want ik ga niet mee. Met trots loopt hij met zijn tas op zijn rug naar de auto. Echt alleen logeren, zonder mama of papa, broertje of zusje. Met zijn allen zwaaien we hem uit en met een stralend gezicht zwaait hij terug.

Papa is er nuchter onder, het zou wel goed komen. Maar ik? Ook al gaat hij naar een vertrouwd adres, dit is echt wel meer dan loslaten. In de avond bellen we eventjes. Hij vertelt dat hij het leuk heeft en lekker gaat slapen. 

De volgende dag dringt tot me door hoe rustig het is in huis. De twee andere kinderen genieten volop van alle aandacht. Ik sta boven uit het raam te kijken als ik even een moment voor mijzelf heb. Nu ik even niet continu hoef na te denken over wat hij aan het doen is, kruipt ineens toch het schuldgevoel omhoog. Van alles gaat er door mijn hoofd. Doen we hier wel goed aan? Het is toch niet nodig dat hij een weekend weg moet? Welke moeder laat haar kind ergens anders logeren?

Vorig jaar november ben ik naar het Faith Mama Retraite Weekend geweest, van Power to the Mama’s. Hier mocht ik ervaren dat God tegen mij sprak, om de zorg over mijn zoon los te laten en die zorg in Zijn handen te leggen. Ik kreeg bevestiging in dat ik er niet alleen voor sta en echt niet de enige moeder ben die met deze dingen worstelt. Ik kies er daarom voor om de gedachten die ik nu heb bij God neer te leggen. Het niet de overhand te laten krijgen. God ziet mijn worstelingen. Hij ziet het proces waar ik doorheen moet. 

De logeerpartij zit erop. Er komt een enthousiast mannetje thuis van zijn nachtje weg. Met een grote glimlach op zijn gezicht vertelt hij dat het weekend veel te kort was. Hij is met plezier gaan logeren!

Hoeveel bevestiging heb ik nog nodig? Dank u Heer dat U voor mijn zoon zorgt, waar hij ook gaat!

Katrientje van Dienst

Ik ben Katrientje 42 jaar, getrouwd met Dennis. Samen zijn wij de ouders van Joah [7], Jaron [5] en Jitte [3]. Naast het moeder zijn, ben ik twee dagen in de week gastouder. Ik voel me een geliefde dochter van God en mag graag lezen, schrijven, muziek luisteren en bellen met vriendinnen.