Uit de kast: laat liefde overwinnen

Na haar coming out een paar weken geleden oogt onze dochter relaxed. Dat ze tegenover ons uit de kast is gekomen als biseksueel heeft haar zichtbaar goed gedaan. Onze familie en vrienden brengen we druppelsgewijs op de hoogte. Soms doet onze dochter dat zelf en soms doen wij het, uiteraard na haar goedkeuring.

Ik bemerk bij mezelf een vleugje angst als we mensen die dicht bij ons staan erover vertellen. Angst dat onze dochter afgewezen wordt, angst dat wij te horen krijgen dat wij als ouders iets niet goed hebben gedaan, angst voor negatieve reacties. Maar het blijkt in die kringen meestal onterechte angst: de negatieve reacties en afwijzing blijven uit. Het maakt mijn hart licht van dankbaarheid. 

Helaas blijkt deze angst wel waarheid te zijn voor een schoolgenoot van onze dochter. Mijn dochter komt verslagen uit school en vertelt mij dat de schoolgenoot zich niet durft uit te spreken naar de ouders, omdat die hebben aangegeven dat hun kind dan thuis niet meer welkom is. We merken op de christelijke school van mijn dochter dat er verdeeldheid en onbegrip heerst onder leerlingen, wat helaas op Paarse Vrijdag resulteerde in vecht- en scheldpartijen. 

Als ik dit hoor, voel ik boosheid en machteloosheid in me opkomen. Tegelijkertijd huilt mijn hart en biggelen de tranen over mijn wangen van verdriet dat dit gebeurt. 

Ik snap dat er vragen zijn en dat niet alles op dit gebied begrepen wordt. Wij als ouders hebben ook vragen en begrijpen het soms ook niet. Vragen als: hoe ga je hier als christen nu mee om? Wij hebben altijd geleerd dat de Bijbel zegt dat God man en vrouw schiep om een relatie met elkaar aan te gaan, hoe moet dit nu dan? Maar af en toe maakt zich toch weer de angst meester van ons. Angst dat onze dochter niet geaccepteerd wordt, misschien zelfs wel buitengesloten zal worden. 

In de dagen na deze gebeurtenissen bemerk ik bij mezelf dat een andere emotie mijn hart langzaam binnendringt. Ik ervaar en voel dat de boosheid, machteloosheid en het verdriet langzaam plaatsmaaken voor de liefde. Liefde in het zoeken naar antwoorden door het lezen van boeken, door het in gebed te brengen bij God en door gesprekken met andere christenen. Ik voel me rustig van binnen en merk dat het me vertrouwen geeft in de weg die we als ouders gaan. 

Ik denk dat het goed is dat er vragen mogen zijn, misschien wel móeten zijn om het gesprek hierover open te houden.

Heb je vragen, krop ze niet op, maar spreek ze in liefde uit. 

Zwijg in liefde als vragen stellen in liefde je even niet lukt. 

Er is nog veel te overwinnen, laat dat de liefde zijn. 

Lydia Wiebenga

Ik ben Lydia, 42 jaar en getrouwd met Mark. Samen zijn wij dankbare ouders van drie dochters: Talitha (20), Jaelle (18) en Noëmi (15, ontwikkelingsleeftijd 4-6 jaar). Naast mijn gezin werk ik 20 uur per week als medisch secretaresse in een ziekenhuis. In mijn vrije tijd ben ik regelmatig in de sportschool te vinden, of buiten op wielrenfiets of aan de wandel. Naast het sporten hou ik van een goed boek en word ik heel blij van goede en fijne gesprekken.