16 Reacties

  • Anoniem 22 februari 2018 at 15:41

    Wat dapper dat je dit ter sprake stelt. Mooi hoe respectvol en begripvol je over deze mensen spreekt. Ik ben er een van..

    • Keesje klompe 28 april 2020 at 17:56

      Heel mooi en dapper
      Heb het zelf ook mee gemaakt
      Pappa heel streng en soms aggresief
      Op m’n 17 jaar heeft hij het laatste pak slaag aan mij gegeven was zo vernederend ben op m’n 18 jaar de deur uit gegaan en nooit geen contact meer vergeten doe ik dat nooit

  • Sandra 22 februari 2018 at 16:40

    Amen!

  • Tessa 22 februari 2018 at 17:01

    Prachtig objectief gesproken!!!
    En het is idd het allergrootste belang dat je er voor elkaar bent!!
    In deze is er geen vraag goed of fout… oordeel niet maar vraag de belangrijkste bron waar de behoefte ligt!!

    • Anita 25 maart 2022 at 20:24

      Bedankt voor deze blog en je gebed. Dat had ik nodig. De grootste veroordelaar ben ik nog altijd zelf. Wat een jarenlange worsteling. Ontworteld in het leven en in de kerk. Ik probeer het nu te zien als vruchtbare leegte en hou nog altijd stevig Zijn hand vast want Hij liet mij nooit alleen.

  • Adrianne 22 februari 2018 at 17:06

    Tof dat je dit zo doet, Danielle. Ook ik kom uit een gebroken gezin en heb ervaren hoe moeilijk ook de omgeving het vindt om hiermee om te gaan. Het lastige is dat je als kind of volwassene daar inderdaad ook nog vaak mee te dealen hebt. Wat het zeker niet makkelijker maakt om de situatie te dragen. L

  • Marnix 22 februari 2018 at 20:54

    Tip, Bram en Helma de Blaauw maar ook anderen die zich hebben aangesloten bij http://www.zorgnaechtscheiding.nl hebben een hart ❤ voor broers en zussen die door echtscheiding gaan.

  • Anoniem 22 februari 2018 at 21:46

    Mooi Danielle, helaas 2 keer een scheiding mee gemaakt met alle (ver)oordelingen die je omgeving je dan toezeggen. Er is al genoeg verdriet dat je die stap moet zetten. Gelukkig heb ik Gods liefde door alles heen mogen ervaren! Mooi dat je hier een blog over schrijft, hopelijk komt er meer begrip voor vrouwen die scheiden, meer een arm om je heen en de knuffel waar je over schrijft, want dat is wat je dan nodig hebt!

  • An 24 februari 2018 at 20:21

    Tranen in mijn ogen na het lezen van dit blog, hoewel de mensen om mij heen n zucht van verlichting slaken en ik deze stap heb moeten zetten(samen gelukkig in harmonie dat wel) ivm ernstige verslavingsproblemen, veroordeel ik zelf denk ik het hardst mezelf:-(

  • Bea 9 maart 2018 at 14:11

    Goed geschreven!
    Voor mij is het ruim tien jaar geleden. Mijn ervaring ( qua de schuldvraag) was juist dat meerderen dachten (dat beluisterde ik tussen de regels door) dat het wel aan mijn man zou liggen, dat hij vast vreemd was gegaan! Dit ontkrachtte ik dan, want dit was niet zo.

  • Anoniem 9 maart 2018 at 23:11

    Helaas heb k te maken met n vechtscheiding. De kinderen worden zo gamanipuleerd dat ik ze erg weinig zie. Het komt voor dat ze erg boos en lelijk doen via app. Dat doet mij heel veel verdriet en zuigt me leeg. Soms word ik daar erg opstandig en ook wel boos van. Dit laat ik ze niet weten, maar t ontneemt mij de energie om pos contact te zoeken. Dan zegt iedereen: je kinderen kunnen er niks aan doen, dat jullie gescheiden zijn. Ik verzeker jullie: ik wilde dit ook niet. Heb 24 jaar gevochten….
    Fijn dat je dit blog geschreven hebt. Wil je dit verspreiden onder alle kerkgenootschappen?

  • Petra 31 maart 2019 at 09:10

    Mooi, herkenbaar, als mama in scheiding na 27 jaar terreur-relatie. En ja, ik weet dat God goed is en voor mij zorgt in mijn nieuwe kerk.
    Ze zorgen voor mij…
    Amen

  • Deze keer liever anoniem 29 april 2020 at 06:50

    Wat God samenbrengt scheiden de mens niet.

    Oei oei oei wat heb ik het moeilijk gehad met deze zin. Veel over gepraat en gebeden. Uiteindelijk toch besloten de knoop door te hakken en te gaan voor mijn eigen geluk en dat van de kinderen.

    Sinds een ruime week weer alleen, maar nu samen met de kinderen.

    Ja, het is pittig en ja, het is alleen maar in denk dat ik een goede keus heb gemaakt.

    We gaan goed met elkaar om. Praten met elkaar en hopelijk blijft dat ook zo.

  • Anoniem 29 april 2020 at 10:15

    Dankjewel voor deze hart-onder-de-riem-blog. Ik heb erg geworsteld in mijn huwelijk en dat leidde uiteindelijk tot een scheiding. En werd daarbij door velen veroordeeld. Maar niet door mijn dominee, die juist het gesprek aanging en open naar me luisterde, haar hand uitstak en met me bad om vergeving. Dat heeft me ontzettend veel goed gedaan. Nu, ruim een jaar later, kunnen we op afstand betere ouders zijn dan toen we nog samen waren. Vergeving blijft nodig, steeds opnieuw, maar ik kan verder en durf weer gelukkig te zijn.

  • J.K.Verbree 21 maart 2021 at 12:10

    Ik vind dit een heel goed blok. In het werk dat ik gedaan heb ben ik het heel wat keren tegen gekomen. Het is moeilijk om dan de goede woorden te vinden. Je hoort het gebeuren maar van één kant. Ik wens al die vrouwen en mannen die er mee te maken krijgen heel veel sterkte.
    ook sterkte van boven.

  • Suzan Smit 25 maart 2022 at 19:41

    Prachtig, mooie liefdevolle woorden. Precies de spijker op de kop

Comments are closed.