Wij gaan scheiden
Ik was twee-en-een-half toen mijn ouders deze zin naar elkaar uitspraken en uit elkaar gingen. Voor dat moment het beste, gezien de verslavingsproblematiek van mijn vader.
Ondanks dat onze situatie onveilig was en bij elkaar blijven geen optie was, is mijn moeder vaak veroordeeld door christenen. Zelfs toen ze ging hertrouwen met een aan haar door God gegeven man (augustus 2024 al 32 jaar mijn vader), kwam er nog veroordeling.
“Hardop zeggen dat je denkt aan scheiden is in de christelijke wereld nog steeds taboe“
Wij gaan scheiden. Het is een zin waar al een oordeel op zich over heerst. Waar je jezelf mee kunt blijven veroordelen, als je in die situatie zit. Daarmee uit de school klappen doe je eigenlijk pas als het niet meer anders kan.
Hardop zeggen dat je denkt aan scheiden is binnen de christelijke kring nog steeds een taboe. En het uiteindelijk doen kan voor (in mijn ogen) onmenselijke gebeurtenissen zorgen. Er zijn kerken en geloofsgemeenschappen waar je na een scheiding niet meer welkom bent. Of waar de vrouw ongeacht de toedracht altijd als schuldige wordt aangewezen. Waarbij een gescheiden persoon geen taken in de kerk meer mag uitvoeren. Of een hertrouwde vrouw door sommige geloofsgenoten in eerste instantie hoer wordt genoemd.
We pakken nog net niet allemaal een steen om die met alle kracht naar een gescheiden man of vrouw te gooien.
Voordat je mij gaat bekogelen: ik ben nog steeds gelukkig getrouwd. Maar in mijn omgeving scheiden er wel mensen. Ook christenen. En waar ik heel erg verdrietig van word (en wat in 2017 aanleiding was voor dit blog), is de opmerking die ik kreeg van een in Power to the Mama’s geïnteresseerde, maar in scheiding liggende mama: “Ik weet dat scheiden in de christelijke wereld taboe is, dus ik weet niet of Power to the Mama’s iets voor mij is.”
Power to the Mama’s is er voor alle mama’s. Laat ik dat heel duidelijk stellen.
Maar scheiden is toch niet bijbels?
God houdt het huwelijk heel erg hoog, het is door Hem gemaakt. Bedacht in het paradijs waar Adam en Eva het spits afbeten voor alle stellen die zouden volgen. Toen was alles nog goed.
Maar dat is het niet meer.
Sterker nog, Adam en Eva verprutsten het zelf al. We leven dan ook in een gebroken wereld. Dat legitimeert ons niet om te zeggen dat scheiden per definitie oké is. Ik denk dat we allemaal een huwelijk nastreven zoals God het bedoeld heeft.
Het gaat mij hier dan ook niet om de theologische discussie.
Denk je niet dat dit juist de grootste struggle is van christenen die gaan scheiden? Ze weten heel goed dat scheiden in principe niet Bijbels is (uitzonderingen daargelaten). Ik weet zeker dat bij christenen vanaf de eerste scheurtjes in het huwelijk, die veroordeling al intrede neemt in hun hart en als een kwade stem rond schreeuwt in hun gedachten.
Het gaat mij erom hoe wij met elkaar omgaan.
Ik denk dat de meeste mensen die gaan scheiden, zeker als er kinderen in het spel zijn en zeker als ze christen zijn, al heel veel hebben gedaan om te voorkomen dat ze de drie vernietigende woorden uit deze titel hardop moeten uitspreken. Dat het ze heel kwetsbaar, verdrietig en boos maakt. En weet je waar ze dan echt helemaal niks aan hebben?
Als wij ze stenigen, met onze woorden en oordelen.
Natuurlijk is het goed om echtparen te wijzen op de mogelijkheid tot (christelijke) relatietherapie. Om kritische vragen te stellen. Maar veroordeel ze alsjeblieft niet als het ondanks alles wat ze hebben geprobeerd tot een scheiding komt. Laten we lief zijn voor de stellen die te maken hebben met deze heftige gebeurtenis. Laten we de mannen, vrouwen en hun kinderen ontvangen in armen vol liefde en zachte woorden. Nare momenten krijgen ze nog genoeg.
Wie zonder zonde is werpe de eerste steen
Ik moet als ik me hier weer eens boos over maak altijd aan deze tekst denken:
“Wie van jullie is nooit ongehoorzaam aan God? Laat híj als eerste een steen naar haar gooien.” 8 Toen bukte Hij Zich weer en schreef verder op de grond. 9 Maar toen ze dat hoorden, drong het tot hen door dat ze zelf ook niet altijd leefden zoals God het wil. Ze gingen één voor één weg, de leiders het eerst. De vrouw bleef alleen achter in de kring van mensen rondom Jezus. 10 Jezus kwam overeind en zag dat ze waren weggegaan. Hij vroeg haar: “Vrouw, waar zijn die mannen gebleven die jou beschuldigden? Heeft niemand van hen je veroordeeld?” En ze zei: “Nee Heer, niemand.” 11 Jezus zei: “Ik veroordeel je ook niet. Ga naar huis en doe geen verkeerde dingen meer!” Johannes 8:7-11
Impact op kinderen
Scheiden heeft een grote impact op kinderen. Dat is wetenschappelijk bewezen. Ook al was ik zo jong, ik heb er wel degelijk wat van gemerkt. Vooral omdat mijn biologische vader uit beeld verdween. Maar ook onveilige, stressvolle thuissituaties hebben negatieve impact. Soms nog meer dan een scheiding.
Ik kwam op internet een mooi overzicht tegen van hoe dat werkt. En aangezien een op de drie stellen tegenwoordig gaat scheiden en de christelijke maatschappij ook steeds meer scheidingen telt, wil ik de link naar dat overzicht hier delen. Ter informatie, voor als je in de vervelende situatie van een slecht huwelijk of een scheiding zit.
Mijn gebed voor jou
Als jij in een slecht huwelijk zit en je gedachten krijgt over scheiden, dan bid ik je toe dat jullie harten mogen herstellen. Dat jullie nieuwe wijn ontvangen van Christus. Zoals Hij van water wijn maakte op het bruiloftsfeest, geloof ik ook dat Hij jullie en jullie relatie kan herstellen.
Als scheiden de enige juiste weg is, bid ik je toe dat je met je partner een goede relatie behoudt voor de kinderen. Dat het geen vechtscheiding wordt, en dat jullie met hoe je omgaat met deze situatie een goed voorbeeld geeft aan je kinderen.
En als laatste bid ik je een liefdevolle, niet veroordelende omgeving toe, met mensen die voor je klaarstaan, die samen met en voor jou blijven bidden. Ik bid je herstel en Zijn Liefde toe en dat Zijn hand jouw hand vasthoudt.
Reageren op deze post mag, mits het gaat over het onderwerp: hoe je reageert op een scheiding in de christelijke omgeving. Theologische discussies over of scheiden goed of fout is, worden verwijderd.
Edited in 2024. Dit blog is geschreven en eerder gepubliceerd in 2018.
www.zorgnaechtscheiding.nl is een christelijke organisatie die hulp biedt aan mensen die door een scheiding (zijn ge-) gaan.
Ik sprak zomer 2021 met Anneloes van Deest van de christelijke mediator en maakte deze podcast over mijn ervaring met het scheiden van mijn ouders.
De nieuwste blogs
-
apr 18, 2024Blogs, Moederschap, PuberBaby met okselhaar
‘Ik wil niet mee. Die kerk is vast stom’, roept mijn bijna 11-jarige zoon als we (…)
-
apr 15, 2024Bemoediging, Moederschap, Rust & BalansIk had geen idee wat moederschap inhield
Dit blog komt uit oktober 2020. “Kom Mads, ik leg je in je eigen bed.” Tijdens (…)
-
apr 11, 2024Blogs, Geloof, Rust & BalansEerlijk zijn naar mezelf
Het is nog maar twee jaar geleden. Ik zie mezelf nog zitten in de stoel bij mijn (…)
| Oprichtster van Power to the Mama’s | Moeder van twee jongens en een meisje | Getrouwd met Jos | Liefhebber van goede (Italiaanse) wijn | Missionaire ondernemer | Houdt van kleinkunst, schrijven, creëren en aanbidden |
Wat dapper dat je dit ter sprake stelt. Mooi hoe respectvol en begripvol je over deze mensen spreekt. Ik ben er een van..
Heel mooi en dapper
Heb het zelf ook mee gemaakt
Pappa heel streng en soms aggresief
Op m’n 17 jaar heeft hij het laatste pak slaag aan mij gegeven was zo vernederend ben op m’n 18 jaar de deur uit gegaan en nooit geen contact meer vergeten doe ik dat nooit
Amen!
Prachtig objectief gesproken!!!
En het is idd het allergrootste belang dat je er voor elkaar bent!!
In deze is er geen vraag goed of fout… oordeel niet maar vraag de belangrijkste bron waar de behoefte ligt!!
Bedankt voor deze blog en je gebed. Dat had ik nodig. De grootste veroordelaar ben ik nog altijd zelf. Wat een jarenlange worsteling. Ontworteld in het leven en in de kerk. Ik probeer het nu te zien als vruchtbare leegte en hou nog altijd stevig Zijn hand vast want Hij liet mij nooit alleen.
Tof dat je dit zo doet, Danielle. Ook ik kom uit een gebroken gezin en heb ervaren hoe moeilijk ook de omgeving het vindt om hiermee om te gaan. Het lastige is dat je als kind of volwassene daar inderdaad ook nog vaak mee te dealen hebt. Wat het zeker niet makkelijker maakt om de situatie te dragen. L
Tip, Bram en Helma de Blaauw maar ook anderen die zich hebben aangesloten bij http://www.zorgnaechtscheiding.nl hebben een hart ❤ voor broers en zussen die door echtscheiding gaan.
Mooi Danielle, helaas 2 keer een scheiding mee gemaakt met alle (ver)oordelingen die je omgeving je dan toezeggen. Er is al genoeg verdriet dat je die stap moet zetten. Gelukkig heb ik Gods liefde door alles heen mogen ervaren! Mooi dat je hier een blog over schrijft, hopelijk komt er meer begrip voor vrouwen die scheiden, meer een arm om je heen en de knuffel waar je over schrijft, want dat is wat je dan nodig hebt!
Tranen in mijn ogen na het lezen van dit blog, hoewel de mensen om mij heen n zucht van verlichting slaken en ik deze stap heb moeten zetten(samen gelukkig in harmonie dat wel) ivm ernstige verslavingsproblemen, veroordeel ik zelf denk ik het hardst mezelf:-(
Goed geschreven!
Voor mij is het ruim tien jaar geleden. Mijn ervaring ( qua de schuldvraag) was juist dat meerderen dachten (dat beluisterde ik tussen de regels door) dat het wel aan mijn man zou liggen, dat hij vast vreemd was gegaan! Dit ontkrachtte ik dan, want dit was niet zo.
Helaas heb k te maken met n vechtscheiding. De kinderen worden zo gamanipuleerd dat ik ze erg weinig zie. Het komt voor dat ze erg boos en lelijk doen via app. Dat doet mij heel veel verdriet en zuigt me leeg. Soms word ik daar erg opstandig en ook wel boos van. Dit laat ik ze niet weten, maar t ontneemt mij de energie om pos contact te zoeken. Dan zegt iedereen: je kinderen kunnen er niks aan doen, dat jullie gescheiden zijn. Ik verzeker jullie: ik wilde dit ook niet. Heb 24 jaar gevochten….
Fijn dat je dit blog geschreven hebt. Wil je dit verspreiden onder alle kerkgenootschappen?
Mooi, herkenbaar, als mama in scheiding na 27 jaar terreur-relatie. En ja, ik weet dat God goed is en voor mij zorgt in mijn nieuwe kerk.
Ze zorgen voor mij…
Amen
Wat God samenbrengt scheiden de mens niet.
Oei oei oei wat heb ik het moeilijk gehad met deze zin. Veel over gepraat en gebeden. Uiteindelijk toch besloten de knoop door te hakken en te gaan voor mijn eigen geluk en dat van de kinderen.
Sinds een ruime week weer alleen, maar nu samen met de kinderen.
Ja, het is pittig en ja, het is alleen maar in denk dat ik een goede keus heb gemaakt.
We gaan goed met elkaar om. Praten met elkaar en hopelijk blijft dat ook zo.
Dankjewel voor deze hart-onder-de-riem-blog. Ik heb erg geworsteld in mijn huwelijk en dat leidde uiteindelijk tot een scheiding. En werd daarbij door velen veroordeeld. Maar niet door mijn dominee, die juist het gesprek aanging en open naar me luisterde, haar hand uitstak en met me bad om vergeving. Dat heeft me ontzettend veel goed gedaan. Nu, ruim een jaar later, kunnen we op afstand betere ouders zijn dan toen we nog samen waren. Vergeving blijft nodig, steeds opnieuw, maar ik kan verder en durf weer gelukkig te zijn.
Ik vind dit een heel goed blok. In het werk dat ik gedaan heb ben ik het heel wat keren tegen gekomen. Het is moeilijk om dan de goede woorden te vinden. Je hoort het gebeuren maar van één kant. Ik wens al die vrouwen en mannen die er mee te maken krijgen heel veel sterkte.
ook sterkte van boven.
Prachtig, mooie liefdevolle woorden. Precies de spijker op de kop