Afreageren
‘Jij bent de rotste moeder ooit!’ roept Jesse mij toe. ‘Dat mag dan wel zo zijn, maar jíj́ kiest er nu voor om niet te luisteren!’, antwoord ik hem ferm. (...)
‘Jij bent de rotste moeder ooit!’ roept Jesse mij toe. ‘Dat mag dan wel zo zijn, maar jíj́ kiest er nu voor om niet te luisteren!’, antwoord ik hem ferm. (...)
‘Doe niet zo boos tegen mij,’ zeg ik tegen Jesse. Hij staat in de deuropening van de voordeur. In zijn hand heeft hij een flesje bellenblaas. De inhoud daarvan ligt (...)
Op dit moment is het boek ‘Coco kan het!’ de onbetwiste favoriet van onze peuterdochter. Ze smult van het verhaal van een klein onzeker vogeltje dat niet (...)
Samen met de kinderen fiets ik naar school. We zien eenden zwemmen in de sloot en achterop de fiets hoor ik de vraag: ‘Mama, heeft de Here God de eenden ook allemaal (...)
Soms voel ik me zo’n brugpieper in het moederschap. Ik doe het allemaal maar een beetje voor het eerst en ik kijk om me heen en zie dat wat ik doe soms anders is dan (...)
Het was al bijna licht. En nog heel stil. Zo’n zeldzaam moment dat ik me nog eens kon omdraaien in bed, en niet werd wakker geroepen door de babyfoon: “Mama! Ik heb (...)
“Ik ben een slechte moeder.” Met tranen in mijn ogen zat ik tegen mijn man aangeleund, mijn hoofd op zijn schouder. Na een aantal weken waarin babylief erg slecht (...)
‘Kinderen zijn net planten’, schoot van de week ineens door mijn hoofd. Geef ze water, af en toe wat voedzame korrels en zonlicht. Het schijnt ook te helpen als je (...)
Ik ben boodschappen aan het doen met mijn peuter van twee. Wij zijn net op vakantie dus ik heb best wat levensmiddelen nodig. Ik loop door een onbekende winkel, dus moet (...)
‘Haal jij haar even op?’ Ik geef mijn slapende echtgenoot een stootje tegen zijn bovenarm, waarop hij zijn ogen half opent, mij even aankijkt, zich omdraait en weer (...)