Al een heel aantal jaar zijn we netwerkpleegouders. Dit wil zeggen dat we kinderen, jongeren in ons geval, uit onze eigen omgeving opvangen. Al voor we trouwden wisten we samen; als we ruimte hebben in ons hart en in ons huis, willen we die delen! En Gods plan zorgt...
Dertien jaar geleden kwam hij mijn leven binnengelopen. De liefde van mijn leven. Op Allstars, met een hippe rugzak en een snelle scooter. Al snel had hij mijn hart veroverd en ik wist, met deze jongen ga ik trouwen. Vier jaar later zitten we op de grond in een leeg...
Met mijn handen vol vlieg ik door de keuken van links naar rechts. Alsof ik als een virtuoos een instrument bespeel. Snel, hak-hak, groenten in de pan. Even roeren in een andere pan. Vuur omhoog, soepel schudden met de wok alsof ik al jaren in een sterrenrestaurant...
We zitten op een zwoele zomeravond bij mijn broer onder de overkapping. Het gesprek gaat over de vele verschrikkelijke ongelukken die deze zomer in het buitenland zijn gebeurd. Gezinnen die nu iemand (of meerdere gezinsleden) moeten missen. We zijn er allemaal van...
“Is dat oké?”, vraagt hij aan het eind van zijn verhaal. “Tuurlijk schat, tuurlijk is dat oké,” antwoord ik hem rustig. Maar die rust is schijn, van binnen giert de paniek. Alex heeft me net verteld dat hij een ziekenzalving wil ontvangen....
“Schatje, ik heb wat op papier gezet, voor als het nodig is. Het staat op de computer, lees maar eens als je eraan toe bent.” Ik voelde de bui al hangen. En hij wist natuurlijk ook wel dat ik niet ging wachten tot ik eraan toe was. Hij kent me, ik ben te nieuwsgierig....
