God als GPS
‘Hoe gaat het pad nu verder?’ Regelmatig stel ik deze vraag aan mijn man. We zijn met ons gezin aan het wandelen in de Schotse Hooglanden. We lopen over hellingen (...)
‘Hoe gaat het pad nu verder?’ Regelmatig stel ik deze vraag aan mijn man. We zijn met ons gezin aan het wandelen in de Schotse Hooglanden. We lopen over hellingen (...)
Rust. Dat is wat ik de laatste vakantieweek bij Mads ervaar. Hoewel we al een paar keer hebben gesproken over het nieuwe schooljaar dat bijna begint, blijft hij vrij (...)
Daar gaan we. Onze oudste dochter heeft net haar schoolreisje bij een enorm speelparadijs achter de rug en de auto koerst naar huis. Het duurt niet lang voor er een (...)
‘Ik fiets wel even met je mee naar school’, zeg ik tegen mijn dochter die vanochtend met hangende schouders en een strakke blik door het huis sjokt. Ze heeft slecht (...)
Het is tijd voor een check-up bij mijn huisarts. De laatste keer dat ik bij haar binnenliep -of eigenlijk strompelde- kwam ik bijna niet uit mijn woorden, had ik het (...)
Het is vrijdagochtend. Vandaag geef ik maar één uurtje godsdienstles. Ik heb mijn echtgenoot aangeboden om direct na mijn werk de weekendboodschappen te gaan halen, (...)
Ik ben zwanger van Mads (onze oudste) als ik droom van vakanties vol avontuur met onze toekomstige kinderen. Ik zie mezelf met een draagzak wandelend over paden vol (...)
‘Het is nu twee jaar na de laatste chemo, de kanker is verslagen. De nacontroles zijn goed en het is daarom medisch verantwoord om de controles hiermee af te ronden. (...)
‘Ik voel me een beetje bleeh’, zeg ik tegen mijn man. We drinken in het ochtendzonnetje een kopje koffie in de tuin. Ik blijk niet de enige te zijn, mijn wederhelft (...)
‘Kijk me aan!’ Ik spreek mijn drie blauwoogjes streng toe, want ik wil er zeker van zijn dat ze geen fratsen uithalen bij de oppas. Die gaat hen straks op bed leggen (...)