De regie uit handen
Schrijven moet ik. Van mezelf. Maar er komt geen letter op papier. Al weken vraag ik me af waarom. Genoeg inspiratiebronnen, zo lijkt het. Net kanker gehad, onverwacht (...)
Schrijven moet ik. Van mezelf. Maar er komt geen letter op papier. Al weken vraag ik me af waarom. Genoeg inspiratiebronnen, zo lijkt het. Net kanker gehad, onverwacht (...)
Twee plakkerige kleuterarmpjes omstrengelen mijn hals, terwijl haar regelmatige ademhaling in mijn nek blaast. Mijn bijna vijfjarige die al twee-en-een-half jaar de (...)
Sara zit in de box en huilt. De tranen rollen over haar wangen en ze kijkt naar mij. Ik zit op een stoel aan de andere kant van de kamer en kijk naar haar. De tranen (...)
“Hou eens even je mond. Ik kan mezelf niet eens horen denken,” bijt ik hem toe. Vanachter mijn laptop kijk ik mijn peuter aan met een donkere blik. “Ik (...)
“Mam, mag ik dan met je mee?” Mijn oudste kijkt me smekend aan. “Is goed, doen we. Lijkt me gezellig! Pak jij dan de step?,” vraag ik terug. We (...)
Ik word ingecheckt. Alleen ik. Mijn koffer en ik. Mijn paspoort wordt bekeken, ik krijg de labelstickers die bij mijn koffer horen en ben klaar voor vertrek. “Ik (...)
De driftbui Met opgeheven hoofd sleep ik mijn driftige peuter richting het huis van mijn ouders. Nieuwsgierige buurtbewoners openen hun deuren. Haar gekrijs is (...)
Het klopt precies: de grauwe kleur van de lucht buiten vandaag, de regen die gestaag naar beneden komt, de voorspelling van een druilerige dag. Het matcht exact met de (...)
Je wordt er meermaals op een dag mee geconfronteerd: spiegels. Elke ochtend in de badkamer geef ik de spiegel even tijd. Gewoon even kijken wat ik zie. Vaak ben ik in (...)
Opzij, opzij, opzij, maak plaats, maak plaats, maak plaats, Ik heb ongelofelijke haast. Opzij, opzij, opzij, want ik ben haast te laat, Ik heb maar een paar minuten (...)